"Wij voegen leven toe aan de dag"

Alles mag, niks moet
Majorie is één van de betrokken zorgverleners op het hospice, en net als haar collega’s begeerde zij een plek in het hospice: Ik dacht altijd: “Goh, dat is toch mooie zorg in het hospice als verpleegkundige, als dát nou je baan is!” Toen kwam er een plek vrij in het hospice. ‘Ik hoefde niet lang na te denken’, vertelt Majorie.

‘Wij hebben allemaal een scholing palliatieve zorg gevolgd, maar eigenlijk is de zorg in de laatste levensfase iets wat je van lieverlee leert voelen en begrijpen. Soms is verbale communicatie niet meer mogelijk. Daarom is het zo belangrijk dat je de cliënt en zijn familie in korte tijd goed leert kennen. Als de bewoner dan merkt dat je ze toch goed aanvoelt en begrijpt, dat is zó mooi! Dan steken ze een duim omhoog of ze knijpen even in je hand.’

Marjorie legt uit waar de zorg in het hospice om draait: ‘Iedereen komt binnen met het gegeven dat je minder dan drie maanden te leven hebt. En daarom zoeken we continu naar een zo mooi mogelijke invulling van de dag. Wij kunnen geen dagen toevoegen aan het leven, maar leven toevoegen aan dagen. Dat doen we op een hele persoonlijke en warme manier. Alles mag en niks moet.’

Liefdevol en menswaardig
Liefdevolle zorg zit hem in kleine gebaren. Majorie vertelt: ‘Op een dag sneeuwde het. Een van onze cliënten zag de sneeuwvlokken vallen vanachter het raam. Zij wilde zó graag het gevoel van het aanraken van sneeuw weer ervaren. We zijn samen met de cliënt in het bed naar buiten gegaan. We hebben de sneeuw in een teil op haar schoot gelegd, zodat zij even weer de sneeuw kon voelen. Het geluk straalde er vanaf!’

‘Kleine momenten speciaal maken. Dat is onze kracht. En daarin zijn we flexibel en creatief. We leren onze cliënten in soms heel korte tijd goed kennen. Eén van onze bewoners is groot liefhebber van trekkers. Familie en vrienden hebben samen mogelijk gemaakt dat er trekkers op de parkeerplaats van Lingesteyn geparkeerd werden. Wij hebben meneer met bed en al naar beneden gebracht. Daar was het echtpaar zo ontzettend gelukkig mee. En zo bieden wij elke cliënt en familie kleine geluksmomentjes, elke keer opnieuw’.

Waardig het leven loslaten
Majorie vertelt: ‘De dood is uniek, het wordt nooit gewoon. Net als iedereen uniek wordt geboren, sterft iedereen uniek. Soms is dat beangstigend. Wij proberen die angst weg te nemen door erover in gesprek te gaan. Hierin betrekken we ook kleinkinderen.’

‘Ik heb bijvoorbeeld een kindermand gemaakt. Met informatiemateriaal, leesboekjes en knutselmateriaal. Als je als kind iets moois kunt maken voor opa, oma of zelfs papa of mama, dan kun je op een creatieve manier met je gevoelens omgaan. Op die manier zijn wij er ook voor hen.’
‘Bezoek is tijdens de coronacrises altijd welkom gebleven waarbij er voor elke bewoner maatwerk is afgesproken. De aanwezigheid van familie en andere naasten is in deze periode van hele grote waarde.’

‘Het einde van je leven kun je nooit meer overdoen. Wij willen dat iemand waardig en liefdevol het leven los kan laten. En dat maakt ons vak ook óntzettend intiem, je leert namelijk in een hele korte tijd iemand goed kennen. Het is hele bijzondere en speciale zorg.’