"Vrijheid en huiselijkheid zijn belangrijk"
De Markt in Papendrecht is in tegenstelling tot veel andere Rivas-locaties een open instelling. Jiska vertelt over het belangrijkste verschil: ‘Bewoners kunnen vrij in- en uitgaan. Ze gaan logeren, op visite bij familie of zelfstandig boodschappen doen. Dat maakt het laagdrempelig. Ouderen van buitenaf, bijvoorbeeld de aanleunwoningen naast De Markt, kunnen ook hier terecht.’
‘Vrijheid en het creëren van een huiselijk sfeer vinden we belangrijk. Bewoners moeten zich veilig en op hun gemak voelen. Die beleving voeren we overal door. Bijvoorbeeld in “Het Marktplein”, onze interne dagbesteding waar bewoners één of meerdere dagdelen doorbrengen. We hebben verschillende dagprogramma’s aangepast op de cognitieve gezondheid van bewoners. Maar als mensen alleen een kopje koffie willen drinken en de krant lezen, dan is dat ook goed.’
‘Met ongeveer 76 bewoners loopt de zorgvraag uiteen,’ vertelt Jiska. ‘De ene bewoner heeft weinig zorg nodig en de andere volledig. Je past je benadering daarop aan. Sommige mensen hebben hulp nodig bij het aantrekken van steunkousen of het slikken van medicatie. Je stimuleert de zelfredzaamheid. En anderen zijn weer rolstoelgebonden en was je bijvoorbeeld op bed.’
‘Wij hebben geen arts in huis, want bewoners houden hun eigen huisarts. Dat is een uitdaging, want als ik merk dat het met een bewoner minder goed gaat, is het aan ons om dat te onderzoeken. Bijvoorbeeld de saturatie (zuurstof) meten en eventueel de suikerwaarden bepalen. Is er meer zorg nodig, dan schakel je de huisarts in. Je wilt bewoners de zekerheid geven dat er altijd iemand in de buurt is zodra ze op de bel drukken.’
Jiska draait ook diensten op de ELV (Eerste Lijnsverblijf) in De Markt. Jiska: ‘Sommige mensen wonen alleen of hebben niemand in de buurt. Na een heupoperatie of gebroken voet komen ze maximaal 3 maanden bij ons wonen. Deze zorg is echt gericht op zelfredzaamheid. Je investeert in het mobiliseren van cliënten en het teruggeven van eigen regie. Samen maak je een plan om ze veilig te herstellen en terug te laten keren naar huis.’
Voor Jiska gaat het om de waardering die ze krijgt van bewoners: ‘Ik heb een cliënt die al vier dagen van tevoren zenuwachtig was voor haar afspraak aan de podoloog. Ze was bang dat wij het zouden vergeten. Ik stelde haar gerust: “Mevrouw, het staat in het activiteitenplan. We gaan u echt niet vergeten!”
Toen ik op de dag van de afspraak op haar deur klopte en haar kamer binnenstapte zag ik meteen haar geruststelling. Een glimlach van oor tot oor. Ze pakte mijn wang beet, net zoals mijn oma vroeger deed, en zei: “Wat lief dat je met niet vergeten bent!” Die waardering, daar doe je het voor.’