"Neurologieverpleegkundige Yael Visser"

Toen ik jonger was, vond ik het al leuk om met mensen te werken en te zorgen. Niet zo heel gek dus dat ik verpleegkundige ben geworden. Na mijn studie heb ik eerst een tijdje in de flexpool van het Beatrixziekenhuis gewerkt. Dat is echt een aanrader als je na je studie nog niet weet welk medisch specialisme je het meest aantrekt.

Tijdens mijn stages heb ik gewerkt in grotere ziekenhuizen. Meteen wist ik dat ik veel beter zou passen in het kleinschalige Beatrixziekenhuis. Met de artsen, andere verpleegkundigen en disciplines zijn de lijnen erg kort. Iedereen kent elkaar en daardoor werken we prettig samen. Je kunt van elkaar op aan.

Het contact met patiënten is warm en persoonlijk. Op de afdeling liggen mensen die vaak acuut ziek zijn geworden. Plotseling staat iemands leven op z?n kop. Als verpleegkundige werk je in een professionele en emotionele setting. Ik vind het belangrijk dat de patiënten zich bij mij op hun gemak voelen. Ik verleen de zorg maar ben er ook voor ze als ze er even doorheen zitten en behoefte hebben aan een luisterend oor. Ik wil dat de patiënt zich veilig en vertrouwd voelt tijdens mijn geleverde zorg. Ik zorg tijdens mijn dienst daarom voor een persoonlijk praatje met de patiënt. Als verpleegkundige geef je veel en krijg je een hoop waardering van de patiënten terug.

Pas geleden ben ik begonnen aan mijn hbo-opleiding verpleegkunde in deeltijd. Ik werk 24 uur per week en ga een dag in de week naar school. Natuurlijk moet ik leren en opdrachten maken. Het is best pittig maar ontzettend leuk. Over 2,5 jaar ben ik klaar. Ik vind het super dat ik mij kan ontwikkelen en dat "mijn eigen ziekenhuis" mij daar de kans voor geeft.'