"De werkdag van Jolanda: ‘Op de postkamer kun je écht van betekenis zijn"

Het is nog geen negen uur ’s ochtends als Jolanda Bolten met haar kar vol pakketjes en brieven de kinderafdeling van het Beatrixziekenhuis op komt rijden. In haar handen een stapel kleurrijke enveloppen, gevuld met lieve en opbeurende kaarten. Ze overhandigt ze in de keuken van de afdeling aan de voedingsassistenten. Zodra die het eten gaan brengen, krijgen de patiëntjes ook hun post.

Als de situatie het toelaat, brengt Jolanda zelf een pakketje bij een patiënt. ,,Soms zit er een grote doos bij, met een opgeblazen ballon erin. Als je dan de afdeling oploopt en de naam noemt van het patiëntje dat die ballon krijgt, dan zie je gelijk de ogen groot worden. Dat is prachtig om mee te maken.’’

Jolanda werkt nu zo’n twee jaar op de afdeling logistiek. Hier komen de bloemen binnen die naar patiënten worden verstuurd, maar brengen leveranciers ook allerhande materialen die in het ziekenhuis worden gebruikt. Aan Jolanda en haar collega’s om alles goed te sorteren en te zorgen dat de spullen op de juiste plek komen.

Dat gebeurt niet alleen voor het Beatrixziekenhuis. Ook voor alle buitenlocaties van Rivas zorgt de afdeling ervoor dat binnengekomen pakketten worden ingeboekt en bezorgd op de juiste plek binnen de organisatie en wordt zorggedragen voor het versturen van aangetekende post en pakketten.

,,Ik heb altijd in het ziekenhuis willen werken’’, zegt de Gorcumse Jolanda terwijl ze haar kar vol post voortduwt. ,,Het geeft me het gevoel dat ik iets kan betekenen. Je bent van waarde.’’ Overal waar ze vandaag de ontvangen post langsbrengt, neemt ze ook weer post mee die de deur uit moet. Honderden brieven en pakketten worden via haar en haar collega’s verstuurd. Ook neemt ze post mee die nog is binnengekomen voor patiënten die inmiddels niet meer in het ziekenhuis liggen.

,,Dat gebeurt heel vaak, dat we kaarten of brieven krijgen voor patiënten die inmiddels alweer thuis zijn. We doen samen met de receptie dan ons best om het adres te achterhalen, zodat we de mensen alsnog de post kunnen sturen. Want hoe lief is het dat iemand, in een tijd van appjes en sociale media, de tijd neemt om een kaart naar je te sturen? Ook als de patiënt helaas is overleden, proberen we de post nog aan nabestaanden te overhandigen.’’

In de postkamer sorteert Jolanda alle meegekomen brieven en controleert ze of ze allemaal goed dicht zitten en van een adres zijn voorzien, voor ze weer de deur uitgaan. Terwijl ze de post in de postzakken stopt, komt een bezorger binnen met bloemen. ,,Ah fijn, ik begreep al dat er met smart op die bloemen werd gewacht. Ik breng ze gelijk even naar de afdeling.’’

Dat is het mooie aan haar werk, zegt ze. Geen dag is hetzelfde. ,,Daarnaast vind ik het leuk dat ik door het hele ziekenhuis kom en overal fijne collega’s tegenkom. Veel mensen die hier werken, of het nu zorgverleners zijn of niet, doen dit werk vanuit hun hart. We dragen allemaal een steentje bij om patiënten te helpen.’’